Hljóðfræði lýsir myndun málhljóða, hrynjanda og hljóðkerfisvitund. Málhljóð: myndunarstaður, myndunarháttur, röddun og fráblástur. Hrynjandi: lengd hljóða, áherslur og taktur. Hljóðkerfisvitund: greining málhljóða í smærri hljóðeiningar og vinnu með þær.
Hljóðfræði felur í sér að læra að beita talfærunum rétt og stýra hljóðbylgjum til að mynda hljóð.
Einnig lærir málnotandi smá saman að greina og nota mismunandi lengd hljóða og hvar á að leggja áherslur í orðum.
Mikilvægt er að börn nái tökum á hljóðum tungumálsins til að geta lært um tengsl hljóða og bókstafa (stundum kallað hljóðavitund), en það er ein undirstaða þess að geta lesið. Smá saman verður vitund þeirra um hljóðkerfi móðurmáls og jafnvel annarra tungumála meiri. Börn öðlast næmi fyrir hljóðauppbyggingu tungumálsins og hæfni til að íhuga og vinna með misstórar hljóðeiningar orðanna.
Sótt af Lesvef Háskóla Íslands.